Baba olmanın duygularını sizlere anlatmayı düşünürken, kendi kızımla yaşadıklarım aklıma geldi.2000 yılında eşimin hamileliği döneminde yılda 1000 doğumun sorumluluğu aldığım Sürmene’de çalışıyordum. Tahmin edeceğiniz gibi çok yoğun geçen bir günün ardından hep eve yorgun geliyordum. O günleri düşündüğümde, hamilelik ile ilgili çok az anı hatırladığımı fark ediyorum. Birçok doğum uzmanı gibi muayenelerde bebeğe odaklanıyor, bir problem olup olmadığına bakıyordum. Hamilelik döneminde eşimin yaşadığı değişimler gözümden kaçıyordu.
Kızım doğduktan sonra da uzun süre adapte olamadım. Sadece annesine ihtiyacı varmış gibi geliyordu. Ara sıra onunla ilgilenmek beni yeterince tatmin ediyordu. Ancak eşim aynı fikirde değildi.
 
Paylaşımlarınız için… Değerlendirmeleriniz, önerileriniz, mutluluklarınız, acılarınız, meraklarınız, heyecanlarınız için. Aklınıza gelen her şey için… Kalbinizden geçenler için… Unuttuklarınız için.. Hatırlatmak istedikleriniz için… Dostluklarınız için… Özlemleriniz için... Hayal ettikleriniz için… Ben buradayım… Siz orada… Ama” biz” varız bundan sonra…
Hiçbir zaman satış ruhu olan bir insan olmadım...Olamadım... Satmak değil de, insanların işine yarayacağından emin olduğum her şeyi sonuna dek anlatmak ve paylaşmaktan sonsuz zevk aldım. Ama iş anlatıp beğenimle örtüşen diğer beğenileri yakaladıktan sonraki  para aşamasına geldiğinde benim için olay bitti… Çünkü ben dedim ya satış odaklı olamadım hiçbir zaman.