Doğal Yaşam Durağımız Dere Çiftliği.... Yoldan görüp de herhangi birisi, direksiyonu kırıp girivereyim dese giremez... Çünkü özel toplantılar, özel dostluklar, özel gruplar ve doğa dostları için bir bölge orası... Bizim gibi dostluğu artık cidden dostluk olan gruplar için tam bir Doğal Yaşam Durağı... Durup bir soluklanabileceğimiz, bazan "ya hadi gidip  1 gece kalayım " dediğinizde arayabileceğiniz , ama mutlaka bizim özel grubumuza da dahil olmanızı gerektiren bir durak... Öyle insanların gözlerden uzak kafa dinleyebileceği, tezini yazabileceği, iş toplantılarını yapabileceği, sadece kendine zaman ayırabileceği, ailesiyle toprak ekebileceği... Yani birilerinin gelip gizli ilişkilerini yaşayabileceği bir mekan değil... Yani etrafı kirletip doğaya zarar verebileceği bir mekan değil... Yani önüne gelenle her an karşılaşıp huzursuz olabileceği bir mekan hiç değil... Bilecek ki orada gördüğü her insan özel bir dostluğun zaten içinde...

SON DEĞİŞİKLİKLER:FB-GS MAÇI OLSA DA BİZ GİDİYORUZ,KİMLER GELİYOR BAKALIM....

Sevgili dostlar planlarımız şu aşamada bilgi vereyim...

Gözlemlerimize göre herkesin et getirip ayrı ayrı pişirmesi zor. O nedenle Dere Çiftliğimiz, size daha az yorulup daha çok beslenebileceğimiz ve rahat rahat içebileceğimiz bir alternatif sunuyor.... Etler orada hazırlanıp pişecek....

Bir pazar sabahı... Kış ve sağnak ötesi yağan yağmur... Seçenekler: a- Yatakta keyif yaparsınız, tüm gün dinlenirsiniz b- Sinema vb. için programlanırsınız  c- Alışveriş ve bazı yapılması gerekenlere odaklanırsınız d-Dere Çiftliğine doğru uzanırsınız...

Biz o yağmura rağmen son şıkkı tercih ettik bu pazar. Keşif gezisi diyelim. Tadilat var, inşaat var, değişimin her yüzü var orada bugünlerde. 

Dere Çiftliği'nin eşsiz ruhları olan sevgili Nurdan- Ömer Dinler ile yola çıktığımda fotoğraflardan görüğüm her kare aklımda yer etmişti bile. Ama o kokuyu, o havayı ve o sesleri beynimde o denli güzel yaratabilmem mümkün değildi işte, bunu oraya gidince daha iyi anladım.

Yağlıboya bir resmin içinden akan yolculuğumuz boyunca etraftan gözlerimi alamadım zaten. Ne kadar uzun zamandır doğaya dokunmamışım Tanrım... O ağaçların hepsini kucaklamak istedim bir an... Durdurun nolur arabayı deyip gidip bir ağaca yaslanıp omurgamda onu hissetmek istedim resmen. Ve bu duyguyu bu kadar net ve şekli ile hissedebilmek, tarifini bile yetersiz kılıyor inanın.

 Sanki doğa ruhuyla fışkırmış dağdan taştan...Sanki sarmalayan birbirini dallar yapraklar değil de, kollar sonsuzluğa doğru...