Daha önce  benim başıma da gelen ve bu vesileyle aslında bilinenden çok daha sık rastlandığını öğrendiğim bir konuyu anne adaylarına ya da hamile kalmayı planlayanlara faydalı olacağı düşüncesiyle paylaşmak istiyorum.
Çocuk yapmaya karar verip de altyapı çalışmalarını başlattığımız zamanlarda, yani yaklaşık bundan dört sene önce, ilk denememizde tutturmuştuk. Reglim gecikince test yapmıştım, iki çizgi oradaydı. Çok sevinmekle beraber bu kadar kolay olmasına da şaşırmıştık açıkçası.
Nitekim o kadar kolay değilmiş, en azından bizim durumumuzda olmadı...
Yaklaşık on gün sonra uçuk pembe başlayan ancak gitgide artan hafif bir kanamam oldu. Hemen doktoru aradık. Gebelikte hiçbir kanamanın normal olmadığını, ultrasona girmemiz gerektiğini söyledi. Apar topar gittik. Ultrasonu yapan teknisyen (Amerika'da ultrasonun genelde teknisyenler tarafından yapıldığını söylemiştim) görünürde kese olduğunu, ancak içinde bebek olmadığını ve bu durumun altı haftalık bir gebelik için anormal olduğunu söyleyerek doktorun daha çok bilgi vereceğini söyledi.
Nitekim doktorla konuştuk. Kan aldılar, hamilelik hormonu olan HcG'nin seviyesinin altı haftalık bir gebelikte olması gerekenden daha düşük olduğunu gördüler. Testi iki gün sonra tekrarladığımızda oldukça büyük bir hızda yükselmesi gereken HcG'nin düşmekte olduğunu, dolayısıyla gebeliğin ilerlemediğini öğrendik.
Karar verilmişti: Bu gebelik geriye doğru gidiyordu ve ya kendiliğinden düşecek, ya da kürtaj olmam gerekecekti. Neyse ki henüz çok erken dönemde olduğum için kendiliğinden düştü de kürtaja gerek kalmadı.
HcG hormonunu ile ilgili daha fazla (İngilizce) açıklama için resme tıklayın.
Hamile olduğumu öğreneli sadece on gün olmuştu. Ancak o on günde bile acayip havasına girmiştik olayın. Dolayısıyla böyle bir kayıp beni de, Deniz'in Babası'nı da çok sarstı.
Ondan sonra neler oldu? Şiddetli kanamayla geçen yaklaşık bir on gün yaşadım. Doktor vücudumun dinlenmesi ve toparlanması için üç regl dönemi geçirmemi (yani üç ay beklememizi) önerdi. (Anladığım kadarıyla bu bekleme süreci doktordan doktora değişiyor, kimisi bir sonraki siklusta denenebileceğini söylüyor). Biz doktorumun dediğini yaptık ve üç ay sonra yeniden denemeye başladık. Ondan da üç ay sonra da yine tutturduk ve ortaya Deniz çıktı.
Doktorum boş gebelik (İngilizcede Blighted Ovum) denilen bu olayın aslında bilinenden çok daha sık rastlandığını, günümüzde gebelik testlerinin hassasiyetleri yüzünden gebeliğin çok daha erken öğrenildiğini ve böylece bu tür "kayıpların" da artık daha çok farkına varıldığını söyledi. Düşündüm de... Hakikaten, hamile kalmayı planlamıyor olsak belki de hemen test yapmayacak, dolayısıyla gebe olduğumu bilmeyecek, sadece reglimin geciktiğini düşünecek, on gün sonra da şiddetli bir regl dönemi geçirdiğime kanaat getirecektim.
Her ne kadar doktor bu olayın bilinenden daha sık yaşandığını ve herkesin başına gelebileceğini söylediyse de ister istemez kafaya taktım. Deniz'e hamile kaldığımda, özellikle de ilk zamanlarda devamlı bir "Acaba kanamam olacak mı?" şüphesiyle tuvalete koşturduğumu hatırlıyorum. Hâlbuki bunun bir kere başınıza gelmiş olması tekrarlayacağı anlamına gelmiyormuş.
Amerikan Hastanesi'nde kadın doğum uzmanı olan Dr. Alper Mumcu bu konuya web sitesinde çok güzel değinmiş. Okumanızı tavsiye ederim.
Bir başka kadın doğum uzmanı olan Dr. Kağan Kocatepe de, gerek Deniz'de, gerekse şimdiki ikinci hamileliğimde yaşadığım bir başka olaya açıklık getirmiş.
Boş gebelik olayını yaşadığımdaki kanama da, geçirdiğim ağrılar da normal bir reglden biraz daha şiddetli olmakla birlikte çok da farklı değildi. Her zaman yaşadığım bel ağrısı biraz daha fazlaydı sadece o kadar.
Her iki hamileliğimde de ne zaman regl benzeri bel ağrısı çeksem "Hayırdır, kanamam mı olacak?!" diye tuvalete koştum. Meğer Dr. Kocatepe'nin web sitesindeki bu açıklamaya göre, gebe kadının rahmi gebelik öncesi dönemin alışkanlıklarını sürdürerek adet kanamasına denk gelen günlerde, adet sancılarına benzer kramp tarzı ağrılar oluşmasına ve hatta bazen kanama bile olmasına neden olabilirmiş. Gerçekte gebelik devam etmekte ise de rahim ise sanki adet kanaması olacakmışçasına kurulu bir saat gibi zamanı geldiğinde kasılmaktaymış. Birçok anne adayını endişelendiren bu durum üçüncü aydan itibaren büyük olasılıkla normale dönecek olsa bile çok az anne adayında her ay belli zamanlarda kramp tarzı sancılar devam edebilirmiş. Sanırım ben de bu çok az sayıdaki anne adaylarından biriyim.
Boş gebelik konusuna dönecek olursak... Gebeliğin kaybı, erken de olsa, geç de, üzücü... Ne kadar geç, o kadar yıkıcı. Ben başlarda olmama rağmen ve vücudum kendi kendine iyileşmesine rağmen çok etkilenmiştim. Keşke kimse yaşamasa...
Amerika'da doktorlar çoğunlukla gebeliğin sekizinci haftasından önce sizi görmüyorlar. Türkiye'de ise doktorlar gebeleri hemen gördükleri için ve erken ultrasonla boş gebeliklerin teşhisi mümkün olduğu için sanırım daha kolay oluyor adını koyabilmek. Bizim yaşadığımız gibi kötü sürprizler daha az oluyor belki de...
Ben Deniz'de de, bu hamileliğimde de HcG hormonunu yükseldiğinden emin olana ve bebeğin kalp atışını görene kadar çok sevinmedim. Hep "Hele bir kalp atışını görelim de..." düşüncesi oldu içimde. Ne zamanki görmekle kalmayıp bir de gümbürtüsünü duydum, işte o zaman anladım ki her şey yolunda.
İnsan vücudu ne tuhaf. Kadın vücudu -erkekler kusura bakmasın ama- daha da üstün. Bir ay önce hiçbir şey yokken, al sen, bit kadar şeyi bebeğe çevir. Bebeğe çevrilemeyeceğini düşünüyorsan da "Bu olmaz, yenisini verin" deyip at. Ne garip...
Not: Dr. Alper Mumcu'nun ve Dr. Kağan Kocatepe'nin web sitelerinden haberdar olmamı sağlayan annelere teşekkür ederim.
BLOGCU ANNE ELİF 'İN YARARLIÂ PAYLAŞIMLARI
