Eğitim bölümümüzü kurarken aklımda gene uçuk kaçık hayaller peş peşe dizilmişti zaten.

Eğitim… Ama neyin eğitimi... Hamilelik eğitimi mi? Elbette ama yeterli mi?

Asla...

Anne baba olmak gerçekten meşakkatli bir iş… Çok kolay değil. Hamilelik döneminde  alınan pek çok eğitim, anne baba olma anında ve sonrasında her

şeyin tıkır tıkır ilerlemesi için neredeyse şart oldu…

Günlük yaşamın olağan akışı içinde yaşadıklarımız, hissettiklerimiz, gördüklerimiz, duyduklarımız ve düşündüklerimiz deneyimlerimiz olarak bilincimizde arşivlenirken, bunların paylaşılması, arşivlerimizin de zenginleşmesi demek olacaktır. Örneğin, duyduklarımız, sadece duyulan bir ses olarak kaldığında, onunla ilintili konular varsa duyduklarımız da kalıcılık kazanacaktır, eğer yoksa unutulmaya mahkumdur. Beyin, duyu organları vasıtasıyla algıladığı her bilgiyi arşivler. Ve bu bilgi arşivlendiği yerde ne kadar sağlam temellere oturduysa , yeri geldiğinde o kadar çabuk hatıra gelir. Benim amacım, yararlı olduğuna inandığım ve hatırlanası bilgileri, zamanı geldiğinde hatırlayıp kullanmanızı sağlayacak şekilde köklendirmek için vurgulamak. Bu belki bir deneyim, belki bir müzik, belki bir eşya, belki bir masal, belki bir lezzet ,her şey ama her şey olabilir.

Hiçbir zaman satış ruhu olan bir insan olmadım...Olamadım... Satmak değil de, insanların işine yarayacağından emin olduğum her şeyi sonuna dek anlatmak ve paylaşmaktan sonsuz zevk aldım. Ama iş anlatıp beğenimle örtüşen diğer beğenileri yakaladıktan sonraki  para aşamasına geldiğinde benim için olay bitti… Çünkü  ben dedim ya satış odaklı olamadım hiçbir zaman.

Ama tasarım hep yaptım, model ve proje hep ürettim..  Ürettiklerim her zaman kendine kullanım alanı buldu, çünkü yararlı, yeterli ve gerekli idiler.

Oyun oynamanin çocuk gelisimindeki rolü ebeveynler tarafindan maalesef ki atlanabiliyor. Oyun çocuklara kim oldugunu, neler yapabildigini ve etrafindaki dünya ile nasil etkilesime geçecegini ögretme firsati sundugundan çocuklar için çok faydalidir.

Ebeveynler genelde oyunun çocuklar için içgüdüsel bir sey olduguna inanirlar yani bir yetiskinin yardimi olmadan da çocugun kendi kendine oyun olusturabilecegini düsünürler. Çok küçük çocuklarin kendi kendilerine spontan oyunlar baslattiklari dogrudur ama sunu bilmeliyiz ki: bir çocugun oyun yaratma konusundaki içgüdüsü eger ebeveyn çocugun oyun yaratma sürecini stimüle etmeye yönelik katkilarda bulunmuyorsa yavas yavas yok olmaktadir. O nedenle ebeveynlerin çocuklariyla oyun oynamalari çok önemlidir.